Rusland, herfst 1945. In een militair hospitaal vol gewonde en invalide soldaten proberen twee vriendinnen de ellende uit het verleden te vergeten en betekenis te geven aan hun nieuwe leven. Een aangrijpend historisch drama geschoten in bijzondere kleuren.
De eerste herfst na de oorlog in het totaal verwoeste Leningrad (nu St. Petersburg) is het leven nog volledig ontregeld. Midden tussen vrouwen druk met de was, staat totaal verstijfd de jonge Iya, een dunne, bleke verpleegster met als bijnaam Bonestaak (Beanpole). Niemand kijkt op of om – hun collega in het militair hospitaal heeft vaker dergelijke black-outs. Het is de reden dat Iya werd weggestuurd van het front, waar ze haar goede vriendin Masha achterliet. Het verzorgen van de zwaargewonde patiënten biedt Iya een sprankje hoop. Prettig is ook dat de overwerkte maar bezielde hoofdarts zich vaderlijk over haar ontfermt, bijvoorbeeld met een extra rantsoen voor haar zesjarige zoontje Pashka. Op een dag staat Masha voor de deur. Ze trekt bij Iya in en regelt een baantje in het ziekenhuis. De twee hebben een intense band, die voor Iya echter ook verstikkend voelt – op haar schouders rust namelijk een grote schuld. Beide vrouwen worstelen om alle ellende en pijn achter zich te laten en zich te richten op een nieuwe toekomst. Het verleden zit echter diep verankerd in hun ziel, net als in die van het hele land. Regisseur Kantemir Balagov maakte met zijn debuut TESNOTA veel indruk. Zijn tweede speelfilm is geïnspireerd door het boek De oorlog heeft geen vrouwengezicht van Nobelprijswinnaar Svetlana Aleksijevitsj. Over het speciale kleurenfilter dat de sfeer van de film zo kenmerkt, zegt Balagov in De Filmkrant: ‘BEANPOLE (DYLDA) draait om de contradictie tussen kleuren. Het is een gevecht tussen trauma en het levenslicht.’

cast
Viktoria Miroshnichenko, Vasilisa Perelygina, Andrey Bykov

duur
130 min.