Nadat politieagent Jim Arnaud zijn moeder verliest, ondertussen verwikkeld in een scheiding, worden zowel hijzelf als zijn omgeving geconfronteerd met hoe zijn leven ontspoort.
In een schrijnende openingsscene – nu al een klassieker – in de kerk voor de kist van zijn overleden moeder, kijken we met de kaken op elkaar naar Jim. Die verliest zich in een lange, ononderbroken monoloog – zijn uniform heeft Jim nog aan – totaal in zijn relaas. Elke gedachte en emotie die in hem opkomt lijkt zijn lichaam over te nemen. Het is onvervalste wanhoop. Het ontbreekt THUNDER ROAD – geregisseerd, geschreven en vertolkt door Jim Cummings – zeker niet aan grappige momenten, maar dat maakt het geen komedie. Eerder is het een raadselachtig, ontroerend drama over een verloren ziel. Een reeks momentopnames illustreert Jim’s leven: zijn ervaringen als politieman (gedecoreerd, ‘trigger happy’ maar goed van hart), kansloze botsingen met zijn van hem vervreemde ex-vrouw, zijn oprechte pogingen een vader te zijn voor zijn radeloze dochter Crystal en de tips van haar lerares, waar hij niks mee aankan, en tenslotte de goedbedoelde maar vergeefse steun van zijn beste vriend. Op alle vlakken valt Jim’s leven uit elkaar, en dan moet hij nog ontdekken wat de ‘scheidings-industrie’ voor hem in petto heeft. THUNDER ROAD gaat indirect over de vertrouwens-crisis in het Amerika van Trump. Jim’s hartenkreet is die van de wanhopige, doorsnee blanke man, die aan invloed ingeboet heeft en altijd volgens de regels heeft geleefd. Maar die nu toch, in zijn eigen ogen onterecht en volledig onbegrijpelijk, aan het kortste eind moet trekken. Of is dit gewoon het leven dat hem dwingt volwassen te worden?

cast
Jim Cummings, Kendal Farr, Nican Robinson

duur
92 min.